Noud naar school!!

Na de zomervakantie is het dan voor Noud ook zover. Hij mag naar school!! Hij is er helemaal klaar voor en heeft het al regelmatig over zijn school. Want op zijn school hebben ze een zwembad en dat hebben ze op geen één andere school. Zoals jullie kunnen lezen gaat Noud dus niet naar dezelfde school als Meike. Na overleg met Meike’s school hebben we besloten dat het voor Noud beter is als hij naar de Mytylschool in Eindhoven gaat.
Op het moment dat wij de diagnose kregen, was Noud al ingeschreven op “De Linde” hier in Oirschot. Daar zou hij vanaf zijn verjaardag, 15 mei, naar school gaan. Een hele tijd dachten we nog dat dat gewoon zo ging gebeuren. Hij zou langer moeten kleuteren dachten we zelf en dan zou hij het wel redden.

In april hadden we een afspraak in het Radboud in Nijmegen. Daar werd hij gezien door een logopediste, een psycholoog, een fysiotherapeut en een ergotherapeut allemaal in 1 ochtend. Allemaal om te kijken of hij klaar was voor school. Na een week kregen we daarvan de uitslag. Noud is erg kwetsbaar en valt makkelijk. Hij vindt opdrachten aan een tafeltje wel erg leuk en is leergierig. Maar nieuwe dingen zijn nog wel spannend. De conclusie was dat het met wat extra hulp in het regulier onderwijs zou moeten lukken. Ze adviseerde om voor de zomervakantie alvast 2 dagdelen in de week te starten, zodat er gekeken kon worden welke hulp er daadwerkelijk nodig zou zijn. En dan zou hij na de zomervakantie volledig starten.


Met dit advies gingen we dus een gesprek aan met de school waar hij al aangemeld was. Ze stonden er zeker niet negatief tegenover, maar wilde wel graag nog wat verder onderzoek doen en kijken wat er mogelijk zou zijn. Noud was nog niet zindelijk, dus dat was lastig en omdat hij zo kwetsbaar is voorzagen ze ook problemen met alle beweegmomenten, zoals buiten spelen en de gymlessen. Dat waren ook precies de dingen waar wij ons zorgen om maakte. Samen gingen we op zoek naar oplossingen.Noud ging al vanaf dat hij 2 jaar was 2 ochtenden naar een reguliere peuterspeelboerderij. Dat ging erg goed, daar heeft hij een hoop geleerd en hij vond het daar geweldig. De interne begeleider van de school wilde daar graag eens gaan kijken om Noud te observeren en met de begeleiders daar te praten. Daarvoor werd een afspraak gepland.Ondertussen had ik zelf contact opgenomen met een instantie die ons zou kunnen helpen met het inschakelen van de hulp die hij op school nodig zou kunnen hebben. Er werd een oplossing gevonden voor de zindelijkheid en ook voor de beweegmomenten was er extra hulp mogelijk. Voor ons een opluchting en ik voorzag eigenlijk niet echt problemen meer voor de start op de gewone basisschool.
Een paar dagen na de observatie hadden we weer een gesprek met de school en omdat we dachten dat het wel goed zou komen ging ik alleen. Erwin had al heel veel werk gemist, door alle afspraken overal en ik vond het geen probleem om alleen te gaan. Gewapend met een flinke lijst vragen en opmerkingen ging ik dat gesprek in. Ik was wat vroeg voor de afspraak en ik stond even op de gang te wachten tot ze klaar waren met voor bespreken. Om me heen krioelde twee klassen kleuters, de klassen waar Noud ook zou starten. En ik denk dat ik toen al wel voelde dat Noud hier niet thuishoorde, maar op dat moment wilde ik daar nog niet aan. Ze waren tijdens het gesprek erg lief en probeerde het zo snel en pijnloos mogelijk te zeggen, maar het was wel duidelijk. We zouden Noud tekort doen als we hem op het regulier onderwijs zouden laten starten.Tijdens de observatie zagen ze dat Noud veel initiatieven neemt om dingen te doen die hij eigenlijk niet kan. Hij probeert graag of iets hem misschien toch gaat lukken, maar wil daarbij wel hulp van de begeleidsters. Bij de Hummelhoef was dat geen probleem. Noud werd overal mee geholpen en leerde daar heel erg veel. Daar staan ze met 2 begeleiders en vaak nog een stagiaire op maximaal 16 kinderen en was er dus tijd voor hem. Dit is er op het reguliere onderwijs gewoon niet, met 1 leerkracht op ruim 30 leerlingen. Noud zou al snel ophouden met nieuwe dingen proberen en gefrustreerd raken dat hij niet geholpen wordt. Daarnaast is hij erg kwetsbaar tussen ruim 50 kleuters. De kans dat hij valt en zich echt bezeerd, zou erg groot zijn. Daardoor zou hij nog banger zijn om te vallen en uiteindelijk zou hij situaties gaan vermijden. Dat is niet goed voor zijn zelfvertrouwen. En daarnaast zou hij waarschijnlijk snel het plezier in school verliezen.
Je wil als ouder gewoon graag dat je kind “normaal” is. En voor mijn gevoel was Noud nog even “normaal” als hij op het reguliere onderwijs zat. Maar dit zou niet goed zijn voor zijn ontwikkeling. Deze hele beslissing draaide om Noud en wat goed was voor hem. Los van hoe wij ons daarbij voelen. Hoewel het echt niet leuk was om dit allemaal te horen, had de school wel gelijk. En achteraf was dat eigenlijk ook wat ik zelf al wel eens had gedacht, maar liever niet toe wilde geven. Noud is beter af op het speciaal onderwijs.

Inmiddels was het ruim na zijn 4^e verjaardag en gingen we op zoek naar een geschikte school. “De Linde” bood aan om te helpen zoeken en wilde ons aan alle kanten helpen. Heel fijn dat ze mee bleven denken, zo wisten we dat we er niet alleen voor stonden. Al snel kwamen we uit bij Mytylschool Eindhoven. Deze school is speciaal voor kinderen met een lichamelijk beperking. De school is verbonden aan het revalidatiecentrum Blixembosch, waar Noud al bekend is.  We maakte een afspraak om te gaan kijken of het iets voor Noud is. We werden door verschillende mensen gewaarschuwd dat het best wel eens confronterend zou kunnen zijn. En ik moet zeggen dat dat ook wel een beetje was, overal stonden hulpmiddelen in de gang, er rende kinderen met spalken en er reden kinderen rond met loopwagens en in rolstoelen. Maar we zagen ook gewoon kinderen die ondanks hun beperkingen typische kleuterdingen deden. In plaats van duwen en trekken zoals op een reguliere school, werd daar met de loopwagens en rolstoelen tegen elkaar gebotst. Ook waren er een hoop kinderen waar je weinig aan zag. Noud vond het mega interessant en hij wilde eigenlijk in de kleuterklas blijven spelen. Ook voor ons voelde het meteen goed. Dit was de school voor Noud.
Noud krijgt op deze school alles wat hij nodig heeft. Alle therapieen die hij nu krijgt, krijgt hij daar onder schooltijd. 1 x per week fysiotherapie, 2 x per week logopedie en 1 x per week zwemmen. Ik heb deze dingen altijd graag voor hem gedaan, hij had een druk rooster voor een 3 jarige, maar het is voor hem en ook voor mij wel fijn als dit gewoon onder schooltijd kan. Als hij dan uit school komt is hij vrij en kan hij andere dingen doen. Er zijn daar korte lijntjes tussen de juffen, therapeuten en de revalidatiearts. Mocht er dus iets opvallen in de klas, kan dat meteen opgepakt worden door de desbetreffende therapeut. Ook een fijn idee dat mensen die er verstand van hebben hem in de gaten houden. Een ander voordeel is dat iedereen daar iets heeft en Noud dus niet anders is dan de rest. Dat hij nog niet zindelijk is, is daar ook geen enkel probleem. We hebben nog ruim 2,5 week als ik dit schrijf en ondertussen is hij flink aan het oefenen zonder luier, dus wie weet redden we het nog net voordat hij naar school gaat. Maar als dat niet lukt, helpen ze hem daar ook mee. Zwemles krijgt hij ook onder schooltijd 1 x per week en als het lukt qua kracht kan hij daar zelfs zijn A diploma halen. Als dit niet lukt zetten ze in op zelfredzaamheid.


Uiteraard zitten er ook nadelen aan deze keuze. Hij moet met de taxi, hij is later thuis en afspreken met kinderen is wat lastiger. Maar dit weegt niet op tegen de voordelen die de school voor Noud heeft.
Ondanks dat ik zeker weet dat we de juiste keuze hebben gemaakt voor Noud, maakt dit me nog steeds verdrietig. En deze blog is dan ook niet zonder tranen tot stand gekomen. Dat gevoel gaat vast weg zodra we zien hoeveel plezier hij heeft daar en wat hij allemaal leert.