Verhalen

Villa Pardoes

“Villa Pardoes biedt écht een onvergetelijke gratis vakantie. Voor gezinnen met een ernstig, mogelijk levensbedreigend ziek kind van 4 tot en met 12 jaar. Voor kinderen die dolgraag een tijdje aan iets anders willen denken dan hun ziekte. Voor familie die droomt van een onbezorgde week samen. Even alles vergeten.”

Dit is de tekst die op de site van Villa Pardoes staat, als omschrijving wat je kan verwachten. Wij verbleven in Villa Pardoes in de laatste week van de zomervakantie van 2020.

Een mooi welkom op het grote krijtbord in ons huisje

Onvergetelijk en onbezorgd was het zeker. Wat een goed geregelde week. Een met drinken gevulde koelkast, een vriezer vol met brood, muntjes voor de frisdrankautomaat en de airco blies al op volle toeren in ons huisje bij aankomst. De eerste avond hoefde we niet te koken. Er stond een heerlijk buffet klaar met een lekker ijsje als toetje.

Alle huisjes in deze villa hebben een thema. Wij zaten in het huisje Circus. Boven Noud zijn bed hing een olifant en de hele slaapkamer was ingericht als een circustent. Meike en Noud hebben samen heerlijk geslapen in deze kamer. Elke avond lekker lang kletsen in bed, het is tenslotte vakantie.

De gezamenlijke binnenruimte van de villa was fantastisch ingericht. Er was een picknickplek, als er iets georganiseerd werd, hadden we daar een vaste tafel, er was een zandbak binnen, een knutselruimte en Noud zijn favoriet: een enorme boekenkast. Noud haalde elke dag meerdere boeken, om lekker in te lezen.

Ons huisje stond aan de kant van de Efteling. Elke ochtend hoorde we vanaf een uur of 8 de Python en Joris en de Draak opstarten, wat testrondjes rijden en dan ging de muziek aan, vanaf 9.15 uur werd dit geluid aangevuld door gillende mensen in deze attracties. Vanuit onze achtertuin kon je de achtbanen tussen de bomen door zien. Meike en Noud gingen dan ook regelmatig even in de tuin zitten kijken.

Wachten bij Symbolica

Met de Efteling in onze achtertuin konden we dan ook niet anders dan zoveel mogelijk de Efteling in. Bijna elke dag gingen we een paar uurtjes het park in. Omdat we tijd genoeg hadden, hebben we alle attracties waar we in wilde, meerdere keren kunnen doen. Ook gingen we naar Ravelein, de show was ingekort door Corona, maar wel leuk dat we via de rolstoelingang even stiekem in de stallen met de paarden konden kijken. In het theater was een show van de Sprookjesboom. Noud genoot met volle teugen van de muziek en de leuke figuren zoals de ezel en de draak. En vanaf de eerste rij kan je het echt goed zien. We zijn in deze week op plekken geweest in de Efteling, waar we nog nooit waren geweest. Noud kan niet de hele dag rondlopen in zo’n park, dus reden we hem rond in zijn rolstoel. Door de kaart die we van Villa Pardoes meekregen, mochten we overal gebruik maken van de invalide ingang. Echt voorrang heb je niet bij de invalide ingang, maar vaak is het wel fijner wachten, binnen of een bankje om op te zitten. Omdat Noud nog wel kan lopen, kozen we er soms ook voor om de gewone rij te nemen, omdat het dan sneller zou gaan. De invalide ingang bij Symbolica was wel extra leuk. Je moest van tevoren een tijdslot reserveren, als je dan op die afgesproken tijd kwam, mocht je meteen mee naar binnen. Lekker koel, heel fijn aangezien het rond de 30 graden was. Daar moesten we dan nog heel even wachten en werden dan naar een karretje gebracht. Daar in het karretje zaten we een tijdje en dan werd als vanzelf het karretje tussen de rest gevoegd om te starten aan de attractie. Noud vond dit geweldig. Zodra het karretje begon te bewegen na een tijdje wachten, riep Noud heel hard: “Jaaaaaa!!!”. De medewerkers van de Efteling moesten elke keer weer lachen.

In de villa werd ook van alles georganiseerd. Je kon je daar voor inschrijven, niks moest, alles mocht. We hebben er een aantal dingen uit gepikt die ons wel leuk leken. We schreven ons in voor een ritje met een paard en wagen, maar helaas waren er te veel mensen die dat ook wilde en werden we uitgeloot. Gelukkig was er nog genoeg leuks te doen. Op maandag mochten we een picknickmand ophalen met allemaal lekkere dingen. We hebben hier heerlijk van gegeten. Daarna kwam Pardoes op bezoek in de Villa. Noud had zijn Joki en Jet van de Efteling meegenomen en dat dat vond Pardoes wel leuk. Ze mochten met hem op de foto en Noud heeft nog even geknuffeld met Pardoes.

We mochten een Parpoefje schilderen. Samen werkte Meike en Noud hard aan het krukje. Het staat nu thuis in de speelhoek en wordt regelmatig gebruikt.

Waar ik zelf het meeste naar uitkeek was de fotoshoot. Niet zo zeer de fotoshoot zelf, maar vooral de mooie foto’s die we dan zouden hebben. En dat is zeker gelukt. We hebben een hoop leuke foto’s gekregen, die we zeker gaan afdrukken om in onze huiskamer te zetten of op te hangen.

De laatste avond kwam er een frietkar. We mochten om de beurt naar buiten en konden dan bestellen wat we lekker vonden en het binnen opeten. Een aanhanger waar je friet kon bestellen, Noud vond het maar gek. Friet is natuurlijk altijd goed. Na het friet eten was er nog een feestje. Noud heeft daar nog even wat gedanst, maar al snel wilde ze terug naar het huisje, want het was toch wel een vermoeiende week.

De laatste ochtend werd er nog een praatje gehouden en konden we ons zelf geschilderd krukje ophalen. Toen zat het er dan echt op. Alle spullen stonden al in de auto, we moesten echt naar huis. We werden uitgezwaaid door de vrijwilligers die al klaar stonden om de villa weer klaar te maken voor de volgende gezinnen. Noud was moe waardoor terugzwaaien en kijken waar je loopt even niet goed samengingen, helaas viel hij daar nog even languit op de stoep. Gelukkig verder niks aan de hand. Eenmaal in de auto mochten ook wij meedoen aan de traditie die ze elke week daar doen als de mensen vertrekken. Heel hard en veel toeteren als je de poort uitrijdt.

Wat een fantastische week hebben wij gehad! De reden dat we ernaartoe mochten is natuurlijk minder leuk, maar wat een geschenk dat dit er is.

Samen hebben we mooie herinnering gemaakt voor later. En ook nog eens mooie foto’s die ons nieuwe huis nog meer thuis maken.

Eén reactie